ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΔΟΕ: ΑΝΑΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ - ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ

 

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΕ !

Στους αγώνες:Η ΔΥΝΑΜΗ, στη συμμετοχή: Η ΕΛΠΙΔΑ

ΑΑΑ: Δεν αναθέτουμε ,δε χαριζόμαστε,συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε

  ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ  ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ  ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

 

Συναδέρφισσες, συνάδερφοι,

εδώ και τρία χρόνια που δημιουργήθηκε η κίνησή μας, προσπαθήσαμε να δώσουμε ένα διαφορετικό περιεχόμενο σε αυτό που λέγεται συνδικαλιστική δράση. Για μας οι μεγάλες αλλαγές που είναι απαραίτητες στην εκπαίδευση θα έρθουν μέσα από τη συμμετοχή όλων μας. Το σχολείο αλλάζει, όταν αλλάζει η κοινωνία. Όλο αυτό το διάστημα αγωνιστήκαμε για ένα αυτόνομο συνδικαλιστικό κίνημα, για αλλαγή των συνειδήσεων και της νοοτροπίας ανάθεσης και μετάθεσης των ευθυνών. Από την αρχή της προσπάθειάς μας προσπαθούμε να κάνουμε πράξη όσα  είχαμε δεσμευτεί  για τις θητείες στα συνδικαλιστικά όργανα, αλλά και  ουσιαστικές προτάσεις που  βοηθούν την καλύτερη λειτουργία του σχολείου. Στο πλαίσιο αυτό, προσπαθήσαμε να αλλάξουμε συμπεριφορές που θεωρούνταν δεδομένες στο Δ.Σ. του συλλόγου μας, να ξεπεράσουμε <<αγκυλώσεις>> και να συνθέσουμε απόψεις ώστε να παραχθεί ουσιαστικό έργο από το όργανο, διοργανώσαμε ημερίδες με παιδαγωγικό περιεχόμενο και συμμετείχαμε ενεργά στους αγώνες του κλάδου μας, με αιχμή το θέμα της αξιολόγησης.

 Πιστεύουμε βαθιά ότι χαμένοι είναι μόνο οι αγώνες που δε δίνονται. Η πολιτική αλλαγή που σημειώθηκε στην πατρίδα μας έφερε μια νότα αισιοδοξίας στον κόσμο της εκπαίδευσης. Το σταμάτημα της αξιολόγησης, η κατάργηση της πολιτικής επιστράτευσης, των αυταρχικών προβλέψεων του πειθαρχικού δικαίου, η επανίδρυση των επαγγελματικών λυκείων, η επαναπρόσληψη των απολυμένων καθηγητών, οι ρυθμίσεις για τα πειραματικά σχολεία, η συμμετοχή του συλλόγου διδασκόντων στην επιλογή διευθυντών και η αναγνώριση της προϋπηρεσίας των αναπληρωτών εκπαιδευτικών είναι βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση, μένουν όμως να γίνουν πολλά περισσότερα. Στεκόμαστε θετικά σε προτάσεις που υλοποιούν και προωθούν θέσεις του εκπαιδευτικού κόσμου, είμαστε αρνητικοί σε κάθε προσπάθεια αθέτησης υποσχέσεων.

   Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για:

•   ενότητα του κλάδου

•   κατάργηση του <<επαγγελματικού>> συνδικαλισμού

•   ένα δημόσιο σχολείο αυτοδιοικούμενο, όπου κυρίαρχος θα είναι ο ρόλος του συλλόγου διδασκόντων, ανοιχτό στην κοινωνία, χωρίς αποκλεισμούς.

•   άμεση αντικατάσταση του καθηκοντολόγιου και  αλλαγή των αναλυτικών προγραμμάτων.

•   κάλυψη των οργανικών κενών με μαζικούς διορισμούς.

•   αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση.

•   στήριξη και δικαίωση των αιτημάτων της ειδικής αγωγής.

•   δίχρονη προσχολική εκπαίδευση.

•   κατάργηση του Ν. 3848

   Στις εκλογές αυτές θα επιλεγούν και  οι αντιπρόσωποι για το συνέδριο της ΔΟΕ. Η κίνησή μας από την πρώτη στιγμή είχε ως στόχο της την αλλαγή των συσχετισμών στην ομοσπονδία, γι αυτό και έκανε όλες εκείνες τις κινήσεις για να υλοποιηθεί ο παραπάνω στόχος. Δεσμευόμαστε και αυτή τη φορά ότι με τους αντιπροσώπους μας στη Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ , που φέτος θα είναι εκλογική και θα εκλέξει το νέο Δ.Σ. της ομοσπονδίας, 

θα στηρίξουμε οποιαδήποτε ενωτική προσπάθεια θα βάλει τέλος στην κυριαρχία των ΔΑΚΕ – ΔΗΣΥ (ΠΑΣΚ). Πρέπει επιτέλους αυτές οι παρατάξεις που είναι συνδεδεμένες με τον εγκάθετο, κομματικό συνδικαλισμό, τις πελατειακές σχέσεις, που τόσο πλήγωσαν την ουσία και το περιεχόμενο του συνδικαλισμού και τόσα δεινά προξένησαν στον κλάδο, να τεθούν στο περιθώριο.

Δεν αναθέτουμε, δε χαριζόμαστε, συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε.

                                                        

Το ψηφοδέλτιο της ΑΑΑ για τις προσεχείς εκλογές

ΗΜΕΡΙΔΑ: «Ο αόρατος κόσμος της τάξης μας»

Περίληψη της ημερίδας μπορείτε να διαβάσετε εδώ

─ Προσχολική Εκπαίδευση; ─ Απούσα!

─ Προσχολική Εκπαίδευση;

                                                 ─ Απούσα!

Χρόνια τώρα η Προσχολική Εκπαίδευση (Π.Ε.) είναι το θύμα της ρητορικής των εκάστοτε εκπαιδευτικών πολιτικών των Υπουργείων Παιδείας. Από τη μια,  η Π.Ε. αναβαθμίζεται στην πρώτη και σημαντικότερη βαθμίδα της εκπαίδευσης, από την άλλη, έντεχνα, παραμένει απαξιωμένη, υποβαθμισμένη και υποχρηματοδοτούμενη. Ακόμα και σε καιρούς που οι Κυβερνήσεις είχαν την οικονομική δυνατότητα να αναβαθμίσουν την Π.Ε. είτε το έκαναν δειλά και αποσπασματικά είτε καθόλου. Έτσι, πάγιες και αυτονόητες διεκδικήσεις του συνδικαλιστικού κινήματος, όπως η δίχρονη υποχρεωτική Π.Ε., τα 15 παιδιά στην τάξη και η επίλυση του κτιριακού ζητήματος, σε καιρούς οικονομικής κρίσης,  φαίνονται μαξιμαλιστικές και ανέφικτες. Στο πλαίσιο αυτό, ο συνδικαλιστικός λόγος γίνεται εξίσου ρητορικός με τον πολιτικό λόγο και απογοητεύει τις νηπιαγωγούς και προϊσταμένες νηπιαγωγείων, οι οποίες χρειάζεται καθημερινά να διαχειριστούν δύσκολα προβλήματα της τάξης κάτω από αντίξοες συχνά συνθήκες και χωρίς υποστήριξη στο εκπαιδευτικό και διοικητικό τους έργο.

Η Αξιοπρέπεια Αλληλεγγύη Αντίσταση δεν ξεχνά τις πάγιες διεκδικήσεις του κλάδου για την Π.Ε., και θυμίζει στην Κυβέρνηση