Ενημέρωση σχετικά με την 83η Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ

Ενημέρωση σχετικά με την 83^η Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ

Η συνδικαλιστική μας παράταξη παραβρέθηκε για 2^η συνεχή φορά σε Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ με δυο αντιπροσώπους, τους συναδέρφους Πουλαράκη και Βαλή. Για άλλη μια φορά ζήσαμε το θέατρο του παραλόγου. Για άλλη μια φορά διαπιστώσαμε πόσο <<άρρωστο>>είναι το συνδικαλιστικό μας       

«κίνημα» και πόσο επιτακτική ανάγκη η επανασύστασή του σε καινούριες βάσεις.

Στα δεξιά της αίθουσας, κατά το συνδικαλιστικώς ορθόν, τοποθετημένες οι παρατάξεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού ΔΑΚΕ και ΔΗΣΥ (πρώην ΠΑΣΚ) πλήρως ταυτισμένες,  λειτουργώντας ως μια ψυχή κι ένα σώμα, χρησιμοποιώντας κάθε διαδικαστικό τερτίπι ώστε να μην παρθεί καμία συλλογική απόφαση και να οδηγηθεί η κρισιμότερη

ίσως συνέλευση της ομοσπονδίας σε εκφυλισμό. Διευθυντές της κυβερνητικής συνδικαλιστικής ορχήστρας και πάλι, οι γνωστοί αιρετοί του κλάδου Μπράτης και Παληγιάννης που μ’ ένα νεύμα τους γέμιζαν  και άδειαζαν την αίθουσα της Συνέλευσης.

Στα αριστερά είχαν πάρει θέσεις η παράταξη της απόλυτης απομόνωσης και άρνησης κάθε συνεργασίας (ΕΣΑΚ-ΔΕΕ), η πολύ κατώτερη των περιστάσεων ΕΡΑ και οι απόλυτοι εκφραστές της επανάστασης και στην εκπαίδευση συνάδελφοι από τις  ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ – ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ.

Μέσα σε αυτό το κλίμα προτιμήσαμε να προβληματιστούμε και να προσπαθήσουμε να συμβάλουμε στη διαμόρφωση μιας πρότασης μαζί με άλλες ανεξάρτητες κινήσεις. Συζητήσαμε μαζί τους, ανταλλάξαμε θέσεις και προτάσεις, καταθέσαμε την αγωνία μας για το μέλλον της δημόσιας εκπαίδευσης και τελικά προσπαθήσαμε να συνδιαμορφώσουμε αγωνιστικές προτάσεις οι οποίες φάνηκε για μια στιγμή πως υπήρχε  δυνατότητα να υιοθετηθούν και από άλλες μη κυβερνητικές παρατάξεις σε κάποια σημεία. Δυστυχώς οι συσχετισμοί όπως είναι διαμορφωμένοι σήμερα στη ΔΟΕ δεν αφήνουν χώρο για ανεξάρτητες φωνές. Είναι ενοχλητικές και επικίνδυνες για το συνδικαλιστικό κατεστημένο.

Το κυρίαρχο θέμα της Συνέλευσης αλλά και των ιδιαίτερων συζητήσεων ήταν αυτό της αξιολόγησης. Στις συζητήσεις που συμμετείχαμε τονίσαμε πως είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι μέσα από τη λεγόμενη «αξιολόγηση» και παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις και τις  δήθεν εξαιρέσεις (προσωρινές και δόλιες κατά τη γνώμη μας) για τους εκπαιδευτικούς ,θα δημιουργηθεί η δεξαμενή για μελλοντικές απολύσεις και το δημόσιο σχολείο θα οδηγηθεί σε μαρασμό, με αποτέλεσμα η στήριξη της ιδιωτικής εκπαίδευσης με κουπόνια ή με απευθείας επιχορήγηση να προβληθεί ως η μοναδική διέξοδος. Επίσης θα χρησιμοποιηθεί ως μέσο χειραγώγησης και συμμόρφωσης των εκπαιδευτικών στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, αλλά και σαν εργαλείο διαιώνισης του πελατειακού συστήματος (οι πειθήνιοι και υπάκουοι θα επιβραβεύονται). Τα όποια ψήγματα δημοκρατικής λειτουργίας του σχολείου θα πάψουν να υφίστανται και θα κυριαρχεί ο νόμος του Διευθυντή και του Σχολικού Συμβούλου (ως νέου επιθεωρητή).

Την τελευταία μέρα της Συνέλευσης και παρά την λυσσαλέα αντίδραση των ΔΑΚΕ και ΔΗΣΥ (ΠΑΣΚ), η Συνέλευση αποφάσισε ότι: Τα στελέχη της εκπαίδευσης που θα προχωρήσουν στην ατομική αξιολόγηση δεν έχουν πλέον θέση στους Συλλόγους. Την πρόταση υπερψήφισαν μέσα σε κλίμα έντασης και κάτω από το βάρος της ευθύνης να μην παρθεί καμία απόφαση αφενός και να αγνοηθεί η δυνατότητα κατατρόπωσης του κυβερνητικού συνδικαλισμού αφετέρου, η συντριπτική πλειοψηφία των αντιπροσώπων όλων των άλλων δυνάμεων. Ένα κομμάτι των αντιπροσώπων των ανεξάρτητων σχημάτων ψήφισαν λευκό, αφού ζητούσαν συμπληρωματικά την  κατάθεση υπεύθυνης δήλωσης όλων των εκπαιδευτικών προς την υπηρεσία με την οποία θα κατέθεταν την άρνησή τους στον ρόλο του διευθυντή - αξιολογητή και  την παραίτησή τους από τις θέσεις ευθύνης όποτε κι αν τους ανέθετε τέτοιες η υπηρεσία.  Υπήρχαν βέβαια και Δ/ντές κυρίως,  άλλων παρατάξεων που στήριξαν την πρόταση που πλειοψήφησε ,οι οποίοι διαφοροποιήθηκαν είτε ψηφίζοντας λευκό είτε απέχοντας από την ψηφοφορία.

Για την κυβέρνηση το ζητούμενο είναι να ξεκαθαρίσει το χώρο των στελεχών εκπαίδευσης από τους μη <<ημέτερους>> πολιτικά και τους ανυπάκουους. Ήδη άρχισε η διαδικασία αυτή με τις παραιτήσεις έστω και λίγων διευθυντών. Τους είναι αδιάφορο αν οι διευθυντές έχουν προσόντα, αρκεί να είναι υπάκουοι και πειθήνιοι. Είναι πλέον προφανές πως ο διευθυντής σαν απλός διεκπεραιωτής μιας γραφειοκρατίας, όπως ήταν μέχρι πρόσφατα, δεν ενδιαφέρει την κυβέρνηση η οποία τον θέλει ξεκάθαρα στο πλευρό της σε ρόλο εκτελεστή των αντιεκπαιδευτικών σχεδίων της. Είναι η πρώτη φορά μετά την περίοδο της δικτατορίας που ανατρέπεται η δημοκρατική λειτουργία του συλλόγου διδασκόντων.

Έχουμε πόλεμο συνάδελφοι και στις συνθήκες αυτές καλούμε του διευθυντές να σταθούν αλληλέγγυοι με τον κλάδο. Με τη συμβολή τους να μην επιτρέψουν κανενός είδους αξιολόγηση είτε υποχρεωτική είτε εθελοντική, ας μην ξεχνάμε ότι απώτερος στόχος της κυβερνητικής πολιτικής είναι η παραχώρηση της δημόσιας εκπαίδευσης σε επιχειρηματικά συμφέροντα και για να το πετύχει αυτό απαιτείται η κατασυκοφάντησή και η χειραγώγησή μας.

Ο εξελίξεις θα μας κρίνουν όλους.